Rozpoczynamy realizację Wiosny, projektu autorstwa młodopolskiego artysty Kazimierza Sichulskiego, piewcy dzikiej natury Karpat i folkloru. Jego wieloletnią artystyczną fascynacją była Huculszczyzna — obyczaje, obrzędowość i mieszkańcy tego regionu.

Po raz pierwszy w historii będziemy mieli okazję zobaczyć Wiosnę w formie, dla jakiej pierwotnie została zaprojektowana, czyli zrealizowaną w szkle. Odwiedzający Muzeum będą mogli śledzić etapy powstawania witraża na żywo, stając się naocznymi świadkami tego wyjątkowego procesu.

To kolejna, czwarta już odsłona niekomercyjnego cyklu „W budowie”, którego celem jest powoływanie do życia niepowstałych arcydzieł witrażowych lub przywracanie tych, które uległy zniszczeniu. Za pomysłem oraz całościową realizacją stoi Piotr Ostrowski, Dyrektor muWi Muzeum Witrażu.

Projekt przedstawia czwórkę postaci w otoczeniu bujnej zieleni. Z ich hipnotyzujących twarzy bije spokój, a jasne, wzniesione w niebo oczy zdają się dostrzegać więcej niż to, co realne. Przywodzą na myśl osoby doświadczające religijnego objawienia lub istoty przynależące do innego, niż wyłącznie ziemski, porządku.

Sacrum, z którym mają styczność, jest przyroda — nieokiełzana natura dominująca kompozycję, niemal wchłaniająca w siebie cztery postacie w ludowych huculskich strojach,

Młoda kobieta w centrum kompozycji trzyma przed sobą dziecko, małą dziewczynkę. Obie postacie zdają się symbolizować istotę wiosny — jej dynamiczną, zmienną naturę. Dziecięctwo wyobraża przedwiośnie, a młodość pełnię rozkwitłej, majowej wiosny.

Motywy przyrody stanowią kluczową rolę w kompozycji. Sichulski, mistrz obserwacji natury, z jednej strony subtelnie oddaje delikatność roślin, z drugiej – ich siłę i zawłaszczającą energię. W tym witrażu wiosna nie jest statycznym obrazem, lecz bujną przestrzenią pełną ruchu i transformacji, jest “żywa”.

Kazimierz Sichulski (1879–1942) urodzony we Lwowie. Podczas studiów w Krakowie uczył się od Józefa Mehoffera, Leona Wyczółkowskiego, oraz uczęszczał do pracowni malarstwa dekoracyjnego Stanisława Wyspiańskiego. Jako najważniejszą inspirację artystyczną obrał sobie Huculszczyznę, stając się wiernym portrecistą tego regionu, jego pejzażu i kultury. W 1905 roku artysta został przyjęty do Towarzystwa Artystów Polskich “Sztuka”, na którego wystawach regularnie eksponował swój dorobek, w tym projekty witraży. Regularnie odwiedzał także na Huculszczyźnie, a jego ulubioną destynacją stała się wieś Hryniawa koło Jabłonicy Bukowińskiej. Artystyczny rozwój Sichulskiego był niezwykle wszechstronny — zajmował się malarstwem sztalugowym, monumentalnym, projektował plakaty, a także freski i witraże. Szczególnie jednak zasłynął jako twórca karykatur, którą to formę doprowadził do perfekcji. Jego styl cechuje giętka, falista linia wydobywającą zdecydowaną plamę barwną, bogata, roślinna ornamentyka, wreszcie łączenie symbolizmu z ekspresjonizmem.